Το ξέρουμε καλά : η κατάσταση που ζούμε έχει εξαντλήσει τα όριά της. Εδώ και καιρό, τα πράγματα έχουν ξεφύγει, οι συνθήκες της ζωής μας έχουν χειροτερέψει, η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα έχει αποδιοργανωθεί και η σύγχυση έχει οδηγήσει στα πρόθυρα της διάλυσης. Αυτή είναι η κρίση που οδηγήθηκε στο αδιέξοδο του 2010, τα δυο «μνημόνια» και τα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα. Με αποτέλεσμα σήμερα τίποτα να μην είναι όπως το χρειαζόμαστε και όπως το οφείλουμε στους νέους.
Από την άλλη μεριά, το κατεστημένο που μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω, ζει τη δική του διάλυση. Κατακερματισμένο σε «μικρές παρέες» που υπονομεύουν η μία την άλλη και συμπλέουν μόνο στο να φορτώσουν τα πάντα στους πολιτικούς και στα κόμματα. Ασφαλώς υπάρχουν πολιτικοί και κόμματα χρεωμένα «μέχρι το λαιμό» για τη κατάρρευση. Επειδή ανέχτηκαν την απορρύθμιση, σταδιακά σταμάτησαν να «παράγουν πολιτική» και, τελικά, αντί να ελέγξουν τη κατάσταση ώστε να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων, ενσωματώθηκαν σ αυτήν. Με τις «μικρές παρέες» πια να τους κάνουν αποδιοπομπαίους τράγους ώστε να απαλλαγούν από τις δικές τους ευθύνες.
Μοιραία λοιπόν η δικαιολογημένη κριτική προς τους πολιτικούς και τα κόμματα, έχει εκτροχιαστεί. Απαξιώνονται, συλλήβδην, οι ενεργοί πολίτες ( ανάμεσά τους και οι πολιτικοί ) και οι οργανώσεις τους ( ανάμεσά τους και τα κόμματα ). Με αποτέλεσμα, αντί να ξαναζωντανέψουμε την Πολιτική και να δυναμώσουμε την Δημοκρατία μας, να καταστρέφεται ότι έχει μείνει ζωντανό από αυτά τα στηρίγματά μας. Ζούμε καθημερινά φαινόμενα αυθαιρεσίας, στέρησης της ελευθερίας του λόγου και της κίνησης, βίας, προπηλακισμών, χουλιγκανισμού ( εντός και εκτός γηπέδων ) έως και εγκληματικές πράξεις. Για να προλάβουμε τα χειρότερα λοιπόν, να απαλλαγούμε από τα απομεινάρια του χθες, να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να αποκτήσουμε δικό μας σχέδιο με ριζοσπαστικές αλλαγές ώστε να δώσουμε τέλος στη κρίση και να ζήσουμε καλύτερα είναι αναγκαία η ανοιχτή δημοκρατική δράση.
Σ αυτό το σκηνικό, η «κεντροαριστερά» ζει το δικό της δράμα. Ο χώρος αυτός, από όπου προερχόμαστε, βαφτίστηκε έτσι την περίοδο της προ δικτατορικής Ένωσης Κέντρου. Μετά το σκοτάδι της δικτατορίας, τη δεκαετία του ’70, ξεκαθάρισε τις αρχές και τους σκοπούς του. Με την ηγετική φυσιογνωμία του Ανδρέα Παπανδρέου και την καθοριστική επιλογή του να προχωρήσει στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και την ανάδειξη του σε βασική κομματική έκφραση της παράταξης. Με την μετέπειτα αδυναμία να θωρακίσει αυτές τις αρχές και αυτούς τους σκοπούς από τη φθορά και τις εκπτώσεις. Στην πραγματικότητα, το τίμημα αυτής της αδυναμίας πληρώνει σήμερα.
Ο δικός μας σκοπός εδώ όμως, είτε είμαστε μέλη του ΠΑΣΟΚ, είτε δεν είμαστε, είναι να σταθεί ξανά στα πόδια της η παράταξη, επειδή χωρίς αυτήν δε μπορούμε να σταθούμε στα δικά μας, ούτε εμείς, ούτε η πατρίδα μας. Για να τα καταφέρουμε οφείλουμε, πριν απ’ όλα, να απαλλαγούμε από κάθε βάρος του παρελθόντος. Από πρόσωπα ταυτισμένα με το κακό χθες. Αλλά αυτό δε φτάνει ! Ο κοινός μας τόπος, «το δικό μας σχέδιο», ο προγραμματισμός του σχεδίου αυτού, ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη μας πρέπει να φωτιστούν ξανά όσο πιο δυνατά γίνεται. Αυτά συζητάμε εμείς, εδώ, σήμερα !
Υπάρχουν και οι απέναντι μας. Στο σημερινό σκηνικό της παρακμής, περίσσεψαν οι πολιτικές «αρπαχτές». Κάθε μέρα ιδρύεται κι ένα κόμμα ή μια κίνηση. Συνήθως, τοποθετείται από μόνο του εκεί που η απογοήτευση είναι μεγαλύτερη, δηλαδή στην «κεντροαριστερά». Και όλο και περισσότεροι ζητάνε τη ψήφο μας, χωρίς να μας λένε τι θα τη κάνουν. Πως θα αναμετρηθούν με την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια. Χωρίς να εξηγούν στους νέους πως θα ζήσουν στη πατρίδα μας και θα αποφύγουν τη μετανάστευση. Με την αγοραία αυτή συμπεριφορά στεκόμαστε απολύτως απέναντι. Εμείς, εδώ, σήμερα, δεν ζητάμε τίποτα. Δεν μας υποκινεί κανείς. Δεν είμαστε ούτε βιτρίνα, ούτε κίνηση, ούτε κόμμα. Είμαστε έλληνες δημοκράτες.
Οι διαφορές μας με άλλους είναι συγκεκριμένες :
- Αυτοί αόριστες αναφορές – εμείς «κοινό τόπο», δημοκρατικό και πατριωτικό
- Αυτοί παρελθοντολογία – εμείς «απαιτούμε και μπορούμε»
- Αυτοί σχολιασμό προβλημάτων – εμείς «το δικό μας σχέδιο»
- Αυτοί διχαστική αντιπαράθεση – εμείς εθνική, λαϊκή ενότητα
- Αυτοί ευκαιριακές εντυπώσεις – εμείς τεκμηριωμένες θέσεις
- Αυτοί μεθοδεύσεις «κορυφής» – εμείς αλληλεγγύη και εθελοντισμό
- Αυτοί παράγοντες του παρελθόντος – εμείς σύγχρονη οργάνωση της βάσης
- Αυτοί ζητάνε ψήφο – εμείς δίνουμε λύσεις
Είναι στο χέρι μας : καλή μας ΕΚΚΙΝΗΣΗ !
