ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ

Κοντεύουν 40 χρόνια από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.) του 1984 που ανέτρεψε όσα ίσχυαν μέχρι τότε και εξανθρώπισε τις συνθήκες της ζωής των εργαζόμενων. Από τότε και μέχρι σήμερα, έχει διαδοθεί ευρύτατα η χρήση των υπολογιστών και του διαδικτύου, ενώ, καθημερινά, εισάγονται νέα εργαλεία, προϊόντα και επινοήσεις που προσθέτουν αξία στην παραγωγή. 

Αυτή η εκρηκτική τεχνολογική πρόοδος είχε σαν αποτέλεσμα τον σχηματισμό τεράστιων οικονομικών πλεονασμάτων, όχι όμως και την  δίκαιη κατανομή τους. Πλούτος χωρίς προηγούμενο συσσωρεύτηκε σε πολύ λίγα χέρια, στις αναπτυγμένες χώρες η ανεργία αυξήθηκε και η φτώχεια εξαπλώθηκε με το «κράτος πρόνοια» να χάνει την μάχη κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ οι αναπτυσσόμενες χώρες παρέμειναν καθηλωμένες σε μειονεκτική θέση.

Ειδικότερα στην Ελλάδα, αυτή η πραγματικότητα επιδεινώθηκε από τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την αλόγιστη διαχείριση  ρευστότητας που οδήγησαν στα πρόθυρα της στάσης πληρωμών. Επιβαρύνθηκε με τους παραλογισμούς (σκόπιμους και μη) των μνημονίων. Και εξωθήθηκε στο «μη περαιτέρω» λόγω COVID 19.

Και ενώ όλα αυτά έχουν επιφέρει μεγάλες και μόνιμες αλλαγές στις συνθήκες της εργασίας, εδώ και δεκαετίες πια, απαιτούνται όλο και περισσότερες ώρες δουλειάς για όλο και λιγότερη αγοραστική δύναμη και πιο υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Η αλήθεια είναι ότι ο «Εργασιακός Μεσαίωνας» δεν είναι εφιάλτης, αλλά πραγματικότητα.

Η θέση «διατήρηση των κεκτημένων» λοιπόν είναι ψευδώνυμη. Σημαίνει εξωραϊσμό της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης με ανομολόγητο σκοπό την διαιώνισή της και υποστηρίζεται από τους πιο οπισθοδρομικούς κύκλους του κατεστημένου, τους πολιτικούς τους συμπαίκτες και τα Μ.Μ.Ε. που ελέγχουν. Είναι λυπηρό να συντάσσονται μαζί τους και ομάδες της «Αριστεράς».

Η διαχωριστική γραμμή είναι άλλη και είναι πιο καθαρή από ποτέ: αυτοί προσπαθούν να επιβάλλουν ρυθμίσεις της εξαθλίωσης. Εμείς υποστηρίζουμε την ανατροπή της. Υποστηρίζουμε δηλαδή μια δέσμη μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν την θέση εργαζόμενων, άνεργων και όσων ετοιμάζονται να μπουν στη δουλειά. Και είναι ακριβώς αυτή η δέσμη μεταρρυθμίσεων, σε συνδυασμό με την απαλλαγή από τον οικονομικό έλεγχο των πιστωτών και τον μετασχηματισμό της Δημόσιας Διοίκησης, ο δρόμος μας προς την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και δικαιοσύνη. Υποστηρίζουμε…

για τους εργαζόμενους

Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με πρόβλεψη 4ωρης (αντί 8ωρης) πλήρους ημερήσιας απασχόλησης, χωρίς μείωση αποδοχών. Μείωση των ετήσιων ωρών εργασίας κατά 25% και κατάργηση της μερικής απασχόλησης (part time).

Εξασφάλιση τήρησης του ωραρίου για όσους δουλεύουν από το σπίτι τους και αποζημίωση για έξοδα που κάνουν για την δουλειά τους.

για τους άνεργους

Το «Μπλε και το Πράσινο: δουλειές για όλους», ένα μεγάλο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων για νέες, σταθερές θέσεις εργασίας.

για τους νέους που ετοιμάζονται να μπουν στην δουλειά

Απαλλαγή από φόρο εισοδήματος για τα πρώτα χρόνια εργασίας.

Προσωπικούς λογαριασμούς / καταπιστεύματα κοινωνικής ασφάλισης με προικοδότηση των εισφορών των πρώτων  χρόνων εργασίας, του χρόνου στράτευσης και εγκυμοσύνης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σύνταξη σε ηλικία επιλογής τους μετά τα 63.

Άμεσο υπολογισμό και απονομή συντάξεων στους δικαιούχους μέσω πιστοποιημένων δικηγόρων και συμβολαιογράφων.   

για όλους μας

«Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα», «Δίκτυο Προστασίας κατά της Φτώχειας», «Καθολικό Δικαίωμα Πρόσβασης σε Φροντίδες Υγείας».

• Ελάτε στο www.elldim.gr δείτε πως σκεπτόμαστε όλα αυτά και βοηθήστε μας να τα προετοιμάσουμε καλύτερα!

Υποδεχόμαστε με ανάμεικτα συναισθήματα την προχθεσινή «αναθεώρηση / ομολογία αποτυχίας» των κυβερνητικών μέτρων: περιορισμοί που είχαν επιβληθεί με αιτιολόγηση την επιδείνωση επιδημιολογικών δεικτών, αίρονται, αφού οι ίδιοι δείκτες επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο, μετά την λήψη των μέτρων. Κρίνουμε θετική την ομολογία της αποτυχίας και αρνητική την ανεπάρκεια της αναθεώρησής της.

Ας υπενθυμίσουμε τι είχαμε αντιπροτείνει στις 10 Φεβρουαρίου, μετά από το τηλεοπτικό διάγγελμα  του Πρωθυπουργού για την εξαγγελία του δόγματος «εγκλεισμός και εμβολιασμός»:

 «- Άνοιγμα όλων των καταστημάτων λιανικής με την προϋπόθεση    Rapid test στην είσοδό τους

• Rapid test σε κάθε εισερχόμενο στη χώρα
• Rapid test σε όλα τα γηροκομεία, ορφανοτροφεία και τις άλλες κοινωνικές δομές στέγασης
• Άρση κάθε περιορισμού στις μετακινήσεις με Ι.Χ.
• Ενεργοποίηση της Δημοτικής Αστυνομίας για την πρόληψη και την διάλυση φαινομένων συνωστισμού»

τονίζοντας ότι…«ασφαλώς η πολιτική και τα μέσα αυτά είναι ανοιχτά σε διάλογο,  αντίλογο και βελτιώσεις. Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι:

• Υπηρετούν την δημόσια υγεία, σε συνδυασμό με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας στην πατρίδα μας
• Διαθέτουν τις προϋποθέσεις ώστε να εναρμονιστούν με ακόμα θετικότερα βήματα μετά την επιστροφή».

 Η διάψευση όμως του δόγματος «εγκλεισμός και εμβολιασμός», δεν  φτάνει. Χρειαζόμαστε ακόμα και προτείνουμε σήμερα:

-          ενίσχυση της φαρμακευτικής στήριξης στους ασθενείς  

-          εστιασμένα tests για περιορισμό των πιθανοτήτων διάδοσης

-          σαφείς οδηγίες στο κοινό για την αποφυγή συνωστισμού

-          σταδιακή άρση όλων των περιορισμών με πρώτο, δίχως άλλο, αυτόν της αιτιολογημένης προειδοποίησης μετακίνησης. 

Υπενθυμίζοντας τέλος σε αξιωματούχους και ειδικούς ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και οι αρμοδιότητες και ευθύνες τους είναι προσωπικές.

Τα απαράδεκτα γεγονότα των ημερών στην Νέα Σμύρνη δεν είναι απλώς κρούσματα αστυνομικής βίας και βίας κατά αστυνομικού. Και είμαστε τυχεροί που οι βαρβαρότητες αυτές δεν είχαν, μέχρι στιγμής και ευτυχώς, μοιραία αποτελέσματα, όπως η απώλεια της ζωής του George Floyd στην Μιννεάπολη των Η.Π.Α. Παρά το ότι εδώ δεν διάρκεσαν 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, αλλά κάποιες ώρες σε διαφορετικές ημέρες. Ο κύκλος της βίας στη Νέα Σμύρνη ασφαλώς οφείλεται και στην αδυναμία αστυνομικού/ων να κάνουν σωστά την δουλειά τους, αλλά και στην αμφιβολία των πολιτών ότι μπορούν να βρουν το δίκιο τους με δημοκρατικά μέσα. Τα γεγονότα στην Νέα Σμύρνη όμως οφείλονται, πριν απ’ όλα, στην άστοχη πολιτική εντολή προς την Αστυνομία να επιβάλλει με πρόσθετη αυστηρότητα τα τελευταία περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού.

Μιλάμε για μέτρα που παίρνονται, αποτυγχάνουν, αλλάζουν, αποτυγχάνουν ξανά, αλλάζουν ξανά και διαρκούν, με τον ιό να μην αναχαιτίζεται, αλλά να επανέρχεται κατά κύματα. Με τον πολίτη και τις ελευθερίες του σε περιορισμό και τα δικαιώματά του σε αναστολή, με πρώτο αυτό στην εργασία. Όλα αυτά, παρά την διαβεβαίωση, εδώ και μήνες, ότι, «αύριο μεθαύριο, επιστρέφουμε στην κανονικότητα». Με ειδικούς και «ειδικούς» να βομβαρδίζουν ανελέητα από τα κανάλια τους πολίτες (ανάμεσά τους, ας μην ξεχνάμε, και οι αστυνομικοί) με αντιφατικές εκτιμήσεις, αντί να περιορίζονται στην υπεύθυνη, όσο και αθόρυβη, πληροφόρηση των εκπροσώπων του. Με αποτέλεσμα να έχουν σπάσει τα νεύρα όλων.

Αν κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, καλοδεχούμενη η εισαγγελική έρευνα για την συμπεριφορά αστυνομικών τις προάλλες στη πλατεία της Νέας Σμύρνης. Καλοδεχούμενη και η υπηρεσιακή εξέταση στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. Μόνο που απομένει και ο πολιτικός καταλογισμός ο οποίος ασφαλώς δεν βαρύνει ούτε την δικαστική, ούτε την διοικητική, αλλά την ίδια την πολιτική εξουσία. Πολύ περισσότερο, μετά την απόπειρα «ενοχοποίησης» θύματος της αστυνομικής βίας με τεκμήριο την πολιτική του τοποθέτηση και δράση. Η απόπειρα αυτή έγινε δημόσια από βουλευτή της κυβερνώσας πλειοψηφίας, ο οποίος (ασυναίσθητα ή σκόπιμα, ας εξηγήσει ο ίδιος) αναβίωσε τα, αλήστου μνήμης, «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων»!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Πρωθυπουργός επέλεξε να δηλώσει ότι  «δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να μας διχάσει». Απομένει να δούμε το αντίκρισμα αυτής της δήλωσης του. Θα επιβληθούν κυρώσεις στον βουλευτή/ νοσταλγό των χειρότερων στιγμών του μετεμφυλιακού κράτους ή όχι; Ερώτημα πιεστικό, μετά την αποφυγή καταδίκης του από την κυβερνητική εκπρόσωπο.

Αλλά το κυρίως θέμα βέβαια είναι η κραυγαλέα πολιτική αστοχία που προκάλεσε την αχρείαστη βία στην Νέα Σμύρνη. Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες του και να παραιτηθεί, παρά το ότι η παραμονή του να εγκυμονεί αναζωπύρωση της βίας. Εναπόκειται λοιπόν στον Πρωθυπουργό να καταλογίσει τις ευθύνες των επιλογών του στον κύριο Χρυσοχοίδη και να τον αποπέμψει ώστε να αλλάξει και η πολιτική της επιβολής άστοχων μέτρων μέσω αστυνόμευσης.

Να χαρίζεσαι σε «δικά σου παιδιά» που απέτυχαν ενώ, την ίδια ώρα, «καταδικάζεις τους άλλους» είναι ακριβώς ο δρόμος του διχασμού που ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε να μην επιτρέψει. Και είναι στο χέρι του να τηρήσει αυτό που δήλωσε!