ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ

Δηλώνουμε ευθέως αντίθετοι με την πρόσφατη δήλωση επιδοκιμασίας του Πρωθυπουργού για την αύξηση των πωλήσεων ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Επιβεβλημένη πολιτική, στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε, είναι η ενίσχυση των εξαγωγών μας και όχι η επιδότηση αγοράς εισαγόμενων προϊόντων (όπως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα). Σημειώνουμε ότι οι πωλήσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσεως επιδοτούνται με λεφτά από το Πράσινο Ταμείο, του οποίου η χρηματοδότησή του για την «δίκαιη μετάβαση» της Δυτικής Μακεδονίας και της  Μεγαλόπολης στην μετά λιγνίτη εποχή τους, περικόπτεται!

Οι δικές μας θέσεις είναι:

1. Για να υπάρξει υπολογίσιμο περιβαλλοντικό όφελος υποστηρίζουμε:

- την αύξηση παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές

- την ηλεκτροκίνηση των ταξί, των οχημάτων δημοσίας χρήσεως  και των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς

- μια μεγάλη δημόσια επένδυση σε ένα «έξυπνο δίκτυο» μεταφοράς και διανομής ενέργειας. Ανθεκτικό, ασφαλές, υπόγειο, ικανό να διαχειρίζεται μεγάλες ποσότητες από ανανεώσιμες πηγές, να αποθηκεύει με χαμηλό κόστος και με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες ώστε να τροφοδοτεί σπίτια, επιχειρήσεις και ηλεκτρικά αυτοκίνητα.  

2. Για την χρηματοδότηση της «απολιγνιτοποίησης» και του «έξυπνου δικτύου» υποστηρίζουμε την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Δ.Ε.Η. Μέρος αυτής της αύξησης κεφαλαίου να καλυφθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιχειρήσεις ενέργειας. Να σταματήσει αμέσως η πώληση κερδοφόρων περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης.

Είναι η ώρα για μια μεγάλη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή με θέμα την ενεργειακή πολιτική για να μάθουμε, επί τέλους, τι υποστηρίζει το κάθε κόμμα για τον τομέα που επηρεάζει καθοριστικά την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την βελτίωση των συνθηκών  της ζωής μας και την ενίσχυση της αυτοδύναμης οικονομικής και κοινωνικής μας ανάπτυξης.

Ευχόμαστε ειλικρινά και εγκάρδια στον Joe Biden, με την ευκαιρία της ορκωμοσίας του ως 46^ου Προέδρου, να οδηγήσει τα πράγματα προς το καλύτερο για τον λαό των Η.Π.Α., αλλά και για όλη την ανθρωπότητα, στο μέτρο των δυνατοτήτων του.

Η Ελλάδα και οι Η.Π.Α., πέρα από την συμβατική συμμαχική σχέση τους στο Ν.Α.Τ.Ο., διατηρούν και διμερείς φιλικές σχέσεις, ενώ οι ιστορικοί δεσμοί του ελληνισμού με την Αμερική παραμένουν ισχυροί, παρά τις όποιες, κατά καιρούς, δυσκολίες στην εξέλιξή τους.

Ο ελληνισμός αντιμετωπίζει σήμερα μια, άνευ προηγουμένου, παρόξυνση της τουρκικής απειλής στο μέτωπο Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη. Με ορισμένους μάλιστα να αποδίδουν αυτή την ένταση προκλήσεων, παραβάσεων και παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου στην πρόθεση της Άγκυρας να προλάβαινε να κατοχυρώσει τετελεσμένα υπέρ αυτής, πριν την απομάκρυνση του Donald Trump από την Προεδρία των Η.Π.Α.. 

Με αυτά τα δεδομένα, ερωτάται ο κύριος Πρωθυπουργός:

1. Είναι έτοιμος να παρουσιάσει, να εξηγήσει και να πείσει την νέα πολιτική ηγεσία των Η.Π.Α. ότι, στην παρούσα φάση, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες χώρες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με συμφέροντα συγκλίνοντα με αυτά των Η.Π.Α. και, συνεπώς, επιβάλλεται η στήριξη τους στην αντιπαράθεση με την Τουρκία;
2. Είναι διατεθειμένος να συγκαλέσει σύσκεψη πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την στήριξη αυτής της επανατοποθέτησης της πολιτικής ασφάλειας της χώρας μας από το ευρύτερο δυνατόν φάσμα κομματικών δυνάμεων;

Απαντήσεις στις απειλές για την Δημοκρατία

Προ ημερών, παρακολουθήσαμε την διχογνωμία νομικών (προσώπων, κύκλων, αρχών) για το αν είναι ή όχι συνταγματική η πρόσφατη απόφαση αστυνομικής αρχής να απαγορεύσει  τις  συγκεντρώσεις άνω των 4 ατόμων. Προ μηνών, την διάσταση απόψεων επιδημιολόγων για το αν η χρήση προστατευτικής μάσκας ενδείκνυται για τον περιορισμό της διάδοσης του COVID 19.

Οι απειλές

Αυτές οι διαφορές απόψεων δεν είναι «κακό», μιας και μπορούν να συντίθενται σε συμπεράσματα με τα οποία να εφοδιάζεται, στην συνέχεια, ο κοινός μας τόπος. Σε «κακό» εξελίσσονται, όποτε διάφοροι επιτήδειοι χωρίζουν την κοινωνία σε «Εικονολάτρες» και «Εικονομάχους» και, στην βάση αυτή, πυροδοτούν συγκρούσεις στους κόλπους της. Ειδικότερα, σε μια χώρα με περιορισμένη κυριαρχία, η οποία δέχεται απειλές από έξω και μέσα ρημάζει (με πολλούς να μεταναστεύουν και τους υπόλοιπους να στοιβάζονται τρομαγμένοι στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη), αυτού του είδους ο χουλιγκανισμός απειλεί ευθέως να δώσει την «χαριστική βολή».

Αλλά, ακόμα και αν εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός» (ή ο άλλος, αυτός «της Ελλάδας που είναι μεγάλος») και εξαφανίσει από τις τηλεοπτικές μας οθόνες τους καμποτίνους «ειδικούς» και «πολιτικούς» (συμπαραγωγούς reality στην πραγματικότητα), δεν φτάνει να καθαρίσουμε. Υπάρχουν και συμπολίτες μας που έχουν πεισθεί ότι σε θέματα για τα οποία αποφαίνονται ειδικοί (σε όλα δηλαδή), η κοινή γνώμη (κατ’ επέκταση και η εκπροσώπηση της)…  περιττεύει. Απρόθυμοι να δεχτούν ότι είναι άλλο θέμα οι ηγεσίες να προστρέχουν σε γνώστες του ενός ή του άλλου θέματος (όπως οφείλουν για λόγους αν όχι ευσυνειδησίας, τουλάχιστον αυτοσυντήρησης) και άλλο θέμα να αποφασίζουν για μας πρόσωπα που δεν έχουμε νομιμοποιήσει.

Ετούτοι εδώ οι συμπολίτες αρνητές της εκπροσώπησης δεν είναι «Χρυσή Αυγή» ώστε να καθαρίσουμε μαζί τους δικαστικά. Για να βρούμε την άκρη, οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε επιχειρήματα και, την ίδια στιγμή, να κάνουμε βήματα προς μια Δημοκρατία, πιο αποδοτική για τον λαό.  

Χωρίς να ξεχνάμε, πριν απ’ όλα, ότι για τον αρνητισμό απέναντι στην Δημοκρατία, βασικοί υπαίτιοι είναι οι ίδιοι οι θεματοφύλακές της/ εκπρόσωποί μας (με λαμπρές εξαιρέσεις φυσικά). Δεν πάνε δα και χρόνια από τους «αγανακτισμένους» της Πλατείας Συντάγματος. Ένα (εν πολλοίς) δικαιολογημένο παράπονο πήγαν να εκφράσουν με το, αυτοκριτικό τελικά, σύνθημά τους «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» και επακολούθησε η επιδρομή κολάκων/εξουσιαστών που τους εξαπάτησαν και κατάφεραν να εκπροσωπούν αυτοί αγανακτισμένους και μη, από τότε έως και σήμερα. Με τέτοιους φίλους η Δημοκρατία, τι τους θέλει τους εχθρούς!

…και οι απαντήσεις μας

 Άλλο όμως «οι εκπρόσωποι είναι κακοί», άλλο «η εκπροσώπηση (ως σύστημα διακυβέρνησης) είναι κακή». Η εκπροσώπηση μάλιστα μπορεί να γίνει ριζικά καλύτερη, αρκεί οι θεματοφύλακες της να μην βάζουν το συμφέρον (ίδιο, φιλικό, κομματικό) τους πάνω από το εθνικό και δημόσιο. Όποιους τέτοιους διαπλεκόμενους ή δωσίλογους παίρνουμε χαμπάρι, τους αποκλείουμε αμέσως, χωρίς να μπούμε στον κόπο άλλης αξιολόγησής τους (αν είναι δεξιοί ή αριστεροί, αν και πόσο συμφωνούμε μαζί τους, αν τα λένε καλά…)

Η αποδυνάμωση τέτοιων συμπαικτών τρίτων γίνεται με την ενεργοποίησή μας στον δημόσιο χώρο. Ειδικότερα, η συμμετοχή στις εκλογές μειώνει τα ποσοστά τους και την παρουσία τους στους αρμούς της εξουσίας. Η καταψήφισή τους, ακόμα περισσότερο. Οι ίδιοι έχουν βαφτίσει την αποδοκιμασία τους «ακυβερνησία», ενώ στην πραγματικότητα, είναι άρνηση εκχώρησης κυριαρχίας. Τον φόβο της λοιπόν ας έχουν αυτοί και όχι εμείς.

Δεν ξεχνάμε βέβαια, ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων…» σύμφωνα με το άρθρο του 120, παράγραφος 4 (1-1-4 για όσους επιμένουμε να θυμόμαστε). Και σε εποχές που τα κόμματά μας έχουν εκφυλιστεί σε μηχανισμούς εξυπηρέτησης «αρχηγών» και συναφών συμφερόντων, επιβάλλεται να τους γυρίσουμε την πλάτη. Και να ξεκινήσουμε άλλα «…που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.» ώστε να τιμήσουμε την υποχρέωσή μας, σύμφωνα με το άρθρο 29, παράγραφος 1 του Συντάγματός μας πάντα.